Κρονόληρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Κρονόληρος	οἱ	Κρονόληροι
γενική	τοῦ	Κρονολήρου	τῶν	Κρονολήρων
δοτική	τῷ	Κρονολήρῳ	τοῖς	Κρονολήροις
αιτιατική	τὸν	Κρονόληρον	τοὺς	Κρονολήρους
κλητική ὦ!		Κρονόληρε		Κρονόληροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Κρονολήρω
γεν-δοτ	τοῖν		Κρονολήροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Κρονόληρος < Κρόν(ος) (παρατσούκλι για ανόητο γέρο) + -ό- + λῆρος

Ουσιαστικό

Κρονόληρος, -ου / κρονόληρος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) φλύαρος γέρος που λέει ανοησίες

  ※  1ος/2ος↓ αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ἠθικά, Περὶ παίδων ἀγωγῆς.13b

Πηγές

• Κρονόληρος, κρονόληρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.