βερέμης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	βερέμης	οι	βερέμηδες
γενική	του	βερέμη	των	βερέμηδων
αιτιατική	τον	βερέμη	τους	βερέμηδες
κλητική		βερέμη		βερέμηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βερέμης < βερέμ(ι) + -ης

Προφορά

ΔΦΑ : /veˈɾe.mis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : βε‐ρέ‐μης

Ουσιαστικό

βερέμης αρσενικό (θηλυκό βερέμισσα)

• (παρωχημένο) άνθρωπος καχεκτικός και αδύναμος

  ※  Ήμουν νευρικός, μικρός, ιδιότροπος, ιδιόρρυθμος, αλλοπρόσαλλος, βερέμης, κλαψιάρης, παραπονιάρης, λιγόψυχος, ανυπόμονος, ατίθασος, επίμονος, πεισματάρης […].

  Ρώμος Φιλύρας, Η ζωή μου εις το Δρομοκαΐτειον και άλλα αυτοβιογραφικά, επιμέλεια-πρόλογος: Γιάννης Παπακώστας (Αθήνα, Καστανιώτης, 2007, ISBN 9789600344554), σ. 35.

Συγγενικά

• Βερέμης (επώνυμο)
• → δείτε και τη λέξη βερέμι

Μεταφράσεις

    βερέμης

→ δείτε τις λέξεις καχεκτικός και αδύναμος

Πηγές

• Κοντομίχης, Πανταζής (2001). Λεξικό του λευκαδίτικου γλωσσικού ιδιώματος (Ιδιωματικό - ερμηνευτικό - λαογραφικό) [Λαογραφικά Λευκάδας, αρ. 7], Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.
• Λάζαρης, Χριστόφορος Γ. (1970). Τα λευκαδίτικα. Ετυμολογικόν και ερμηνευτικόν λεξιλόγιον των γλωσσικών ιδιωμάτων της νήσου Λευκάδος, Ιωάννινα: Εκτύπωσις Ευριπίδη Κ. Θέμελη.
• Κάτος, Γιώργος Β. (2016) Λεξικό της λαϊκής και της περιθωριακής μας γλώσσας. Θεσσαλονίκη, 2016 στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας- Αναζήτηση:'βερέμης'.