γεωπόνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	γεωπόνος	οι	γεωπόνοι
γενική	του/της	γεωπόνου	των	γεωπόνων
αιτιατική	τον/τη	γεωπόνο	τους/τις	γεωπόνους
κλητική		γεωπόνε		γεωπόνοι
Κατηγορία όπως «ζωγράφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γεωπόνος < λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική géopone < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή γεωπόνος < αρχαία ελληνική γῆ + πόνος. Μορφολογικά, γεω- + -πόνος

Προφορά

ΔΦΑ : /ʝe.oˈpo.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : γε‐ω‐πό‐νος

Ουσιαστικό

γεωπόνος αρσενικό ή θηλυκό

• (επάγγελμα, γεωπονία) επιστήμονας του κλάδου της γεωπονίας, ο "γιατρός" των φυτών

Συγγενικά

• γεωπονία
• γεωπονικός
• → δείτε τις λέξεις γη και πόνος

Μεταφράσεις

    γεωπόνος

αγγλικά : agronomist (en) γαλλικά : agronome (fr) γερμανικά : Agrarwissenschaftler (de)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	γεωπόνος	οἱ	γεωπόνοι
γενική	τοῦ	γεωπόνου	τῶν	γεωπόνων
δοτική	τῷ	γεωπόνῳ	τοῖς	γεωπόνοις
αιτιατική	τὸν	γεωπόνον	τοὺς	γεωπόνους
κλητική ὦ!		γεωπόνε		γεωπόνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γεωπόνω
γεν-δοτ	τοῖν		γεωπόνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γεωπόνος < γεω- + -πόνος < γῆ + πονέω

Ουσιαστικό

γεωπόνος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή επάγγελμα) γεωργός

Συγγενικά

• γεωπονέω
• γεωπονία
• γεωπονικός

Πηγές

• γεωπόνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γεωπόνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.