γρύψ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

γρύψ < γρυπός (επίθετο, ο γαμψός) ή συγγενές και όχι παράγωγο

Ουσιαστικό

γρύψ-γρυπός αρσενικό

• οι αετολέοντες, μυθικά πλάσματα με σώμα λεονταριού και κεφάλι αετού

  λέγεται δὲ ὑπὲκ τῶν γρυπῶν ἁρπάζειν Ἀριμασποὺς ἄνδρας μουνοφθάλμους. Πείθομαι δὲ οὐδὲ τοῦτο... (λένε <πως στο βορρά υπάρχει πολύς χρυσός> που το αρπάζουν από τους γρύπες οι Αριμασποί, μονόφθαλμοι άνδρες. Εγώ όμως δεν πείθομαι ότι ισχύει...) Ηρόδοτος, Θάλεια ή 3ο βιβλιο, 116)

Δείτε επίσης

• γρύπας