διέλευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διέλευσῐς	αἱ	διελεύσεις
γενική	τῆς	διελεύσεως	τῶν	διελεύσεων
δοτική	τῇ	διελεύσει	ταῖς	διελεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διέλευσῐν	τὰς	διελεύσεις
κλητική ὦ!		διέλευσῐ		διελεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διελεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		διελευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διέλευσις < (δια-) δι- + ἔλευσις < διελεύσομαι, μέλλοντας του διέρχομαι

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: διέλευση

Ουσιαστικό

διέλευσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η διέλευση

  ※  οἱ τῆς διελεύσεως τοῦ ζῳδιακοῦ χρόνοι Πτολεμαίος (100-170), Τετράβιβλος, 3.11.19

Συγγενικά

• διελαύνω
• → και δείτε τις λέξεις ἔλευσις, ἐλεύσομαι και ἔρχομαι

Πηγές

• διέλευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.