δουλοπάροικος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	δουλοπάροικος	οι	δουλοπάροικοι
γενική	του	δουλοπάροικου & δουλοπαροίκου	των	δουλοπάροικων & δουλοπαροίκων
αιτιατική	τον	δουλοπάροικο	τους	δουλοπάροικους & δουλοπαροίκους
κλητική		δουλοπάροικε		δουλοπάροικοι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δουλοπάροικος, λόγια λέξη < δούλος + πάροικος

Ουσιαστικό

δουλοπάροικος αρσενικό

• ο ακτήμονας καλλιεργητής κατά το Μεσαίωνα που ήταν εξαρτημένος από τη γη που καλλιεργούσε και δεν μπορούσε να απομακρυνθεί από αυτήν· διέφερε από τον δούλο κατά το ότι δεν αποτελούσε ο ίδιος προσωπικά ιδιοκτησία ενός άλλου ανθρώπου, αλλά αν πουλιόταν η γη που καλλιεργούσε, μεταβιβαζόταν μαζί της και αυτός στον νέο κύριο

Συγγενικά

• δουλοπαροικία

Μεταφράσεις

    δουλοπάροικος

αγγλικά : serf (en), vassal (en) γαλλικά : serf (fr)