εκών

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	εκών	η	εκούσα	το	εκόν
γενική	του	εκόντος	της	εκούσας & εκούσης*	του	εκόντος
αιτιατική	τον	εκόντα	την	εκούσα	το	εκόν
κλητική		εκών		εκούσα		εκόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	εκόντες	οι	εκούσες	τα	εκόντα
γενική	των	εκόντων	των	εκουσών	των	εκόντων
αιτιατική	τους	εκόντες	τις	εκούσες	τα	εκόντα
κλητική		εκόντες		εκούσες		εκόντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -ών, -οῦσα, -όν * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'παρών', Κατηγορία όπως «επιών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εκών < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἑκών, τύπος μετοχής αμάρτυρου ρήματος *ϝεκ-μι

Προφορά

ΔΦΑ : /eˈkon/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐κών

Επίθετο

εκών

• που κάνει κάτι με τη θέλησή του ή υφίσταται κάτι εκούσια

Άλλες μορφές

• εκούσιος

Αντώνυμα

• άκων
• ακούσιος

Εκφράσεις

• εκών άκων: θέλοντας και μη

Μεταφράσεις

    εκών

αγγλικά : willing (en)