ευήθης

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Δείτε επίσης: εὐήθης

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός      
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο/η ευήθης το εύηθες
      γενική του/της ευήθους* του ευήθους
    αιτιατική τον/την ευήθη το εύηθες
     κλητική ευήθη εύηθες
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι ευήθεις τα ευήθη
      γενική των ευήθων των ευήθων
    αιτιατική τους/τις ευήθεις τα ευήθη
     κλητική ευήθεις ευήθη
* Και προφορικός τύπος σε -η στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνήθης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία [επεξεργασία]

ευήθης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική εὐήθης. Συγχρονικά αναλύεται σε ευ- + -ήθης (ήθος)

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /eˈvi.θis/
τυπογραφικός συλλαβισμός: ευ‐ή‐θης
ομόηχο: ευήθεις

Επίθετο[επεξεργασία]

ευήθης, ευήθης, εύηθες

Συνώνυμα[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

  • Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)