θεόκλητος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	θεόκλητος	η	θεόκλητη	το	θεόκλητο
γενική	του	θεόκλητου	της	θεόκλητης	του	θεόκλητου
αιτιατική	τον	θεόκλητο	τη	θεόκλητη	το	θεόκλητο
κλητική		θεόκλητε		θεόκλητη		θεόκλητο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	θεόκλητοι	οι	θεόκλητες	τα	θεόκλητα
γενική	των	θεόκλητων	των	θεόκλητων	των	θεόκλητων
αιτιατική	τους	θεόκλητους	τις	θεόκλητες	τα	θεόκλητα
κλητική		θεόκλητοι		θεόκλητες		θεόκλητα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεόκλητος < (ελληνιστική κοινή) θεόκλητος < αρχαία ελληνική θεός + καλέω / καλῶ

Προφορά

ΔΦΑ : /θeˈo.kli.tos/

Επίθετο

θεόκλητος, -η, -ο

• (λόγιο) που έχει κληθεί από τον θεό, που έχει επιλεγεί ή προοριστεί για κάποιο έργο ή σκοπό από τη θεία βούληση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις θεός και καλώ

Μεταφράσεις

    θεόκλητος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	θεόκλητος	τὸ	θεόκλητον
γενική	τοῦ/τῆς	θεοκλήτου	τοῦ	θεοκλήτου
δοτική	τῷ/τῇ	θεοκλήτῳ	τῷ	θεοκλήτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	θεόκλητον	τὸ	θεόκλητον
κλητική ὦ!		θεόκλητε		θεόκλητον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	θεόκλητοι	τὰ	θεόκλητᾰ
γενική	τῶν	θεοκλήτων	τῶν	θεοκλήτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	θεοκλήτοις	τοῖς	θεοκλήτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	θεοκλήτους	τὰ	θεόκλητᾰ
κλητική ὦ!		θεόκλητοι		θεόκλητᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	θεοκλήτω	τὼ	θεοκλήτω
γεν-δοτ	τοῖν	θεοκλήτοιν	τοῖν	θεοκλήτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεόκλητος < αρχαία ελληνική θεός + καλώ

Επίθετο

θεόκλητος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) που τραγουδιέται ή λέγεται από τον θεό

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις θεός και καλέω