κάθαρσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κάθαρσῐς	αἱ	καθάρσεις
γενική	τῆς	καθάρσεως	τῶν	καθάρσεων
δοτική	τῇ	καθάρσει	ταῖς	καθάρσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κάθαρσῐν	τὰς	καθάρσεις
κλητική ὦ!		κάθαρσῐ		καθάρσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καθάρσει
γεν-δοτ	τοῖν		καθαρσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κάθαρσις < καθαίρω, θέμα καθαρ- (< καθαρός) + -σις

Ουσιαστικό

κάθαρσις θηλυκό

1. εξαγνισμός
2. (ιατρική) αποβολή υγρών
3. (μεταφορικά) η κάθαρση

   ※  4ος αιώνας πκε ⌘ Ἀριστοτέλης, Ποιητική (Po. 1449b28)

   τραγῳδία […] διʼ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν

Συγγενικά

• καθάρσιον

→ και δείτε τις λέξεις καθαίρω και καθαρός

Πηγές

• κάθαρσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κάθαρσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.