καρωτόν

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	καρωτόν	τὰ	καρωτᾰ́
γενική	τοῦ	καρωτοῦ	τῶν	καρωτῶν
δοτική	τῷ	καρωτῷ	τοῖς	καρωτοῖς
αιτιατική	τὸ	καρωτόν	τὰ	καρωτᾰ́
κλητική ὦ!		καρωτόν		καρωτᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καρωτώ
γεν-δοτ	τοῖν		καρωτοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'φυτόν' όπως «φυτόν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καρωτόν < αρχαία ελληνική κάρα • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

καρωτόν ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή)
  1. δαυκί
  2. καρότο

     ≈ συνώνυμα:: (αρχαία ελληνική) σταφυλῖνος

Πηγές

• καρωτόν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.