κατάδυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	καταδῠσι-, καταδῠσε-
ονομαστική	ἡ	κατάδυσῐς	αἱ	καταδύσεις
γενική	τῆς	καταδύσεως	τῶν	καταδύσεων
δοτική	τῇ	καταδύσει	ταῖς	καταδύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάδυσῐν	τὰς	καταδύσεις
κλητική ὦ!		κατάδυσῐ		καταδύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταδύσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταδυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάδυσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταδύ(ω), + -σις

Ουσιαστικό

κατάδυσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) βύθιση στο νερό, καταβύθιση, κατάβαση, κατάδυση

Πηγές

• κατάδυσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κατάδυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.