κατάταξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατάταξῐς	αἱ	κατατάξεις
γενική	τῆς	κατατάξεως	τῶν	κατατάξεων
δοτική	τῇ	κατατάξει	ταῖς	κατατάξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάταξῐν	τὰς	κατατάξεις
κλητική ὦ!		κατάταξῐ		κατατάξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κατατάξει
γεν-δοτ	τοῖν		καταταξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάταξις (ελληνιστική κοινή) < κατατάσσω, κατα-*ταγ-(jω) + -σις > -ξις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κατάταξη

Ουσιαστικό

κατάταξις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) τακτοποίηση

Πηγές

• κατάταξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.