κελί

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κελί	τα	κελιά
γενική	του	κελιού	των	κελιών
αιτιατική	το	κελί	τα	κελιά
κλητική		κελί		κελιά
Οι καταλήξεις -ιού, -ιά, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδί» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Κελί φυλακής.

Κελί μοναστηριού.

Ετυμολογία

κελί < μεσαιωνική ελληνική κελί / κελλίν < ελληνιστική κοινή κελλίον, υποκοριστικό του κέλλα < λατινική cella < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱelnā < *ḱel- (καλύπτω) + -nā

Ουσιαστικό

κελί ουδέτερο

1. το μικρό δωμάτιο στη φυλακή ή στο κρατητήριο μέσα στο οποίο κρατούνται οι φυλακισμένοι
   • τον κρατούσαν σε κελί τόσο στενό που δεν μπορούσε να ξαπλώσει
   • Άραγε τι περιμένει απ' το βράδυ ως το πρωί / στο στενό το παραθύρι που φωτίζει το κελί (Απόστολος Καλδάρας, Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι)
2. το μικρό δωμάτιο σε μονή στο οποίο μένει ο μοναχός
3. (πληροφορική) το τμήμα μιας γραμμής ή μιας στήλης ενός πίνακα

   το τρίτο κελί της πέμπτης γραμμής έχει ορθογραφικό λάθος

4. το κοίλο μέρος σε μία κηρήθρα, στο οποίο οι μέλισσες τοποθετούν τα αβγά τους προς εκκόλαψη ή το μέλι τους

Άλλες μορφές

• κελλί

Συγγενικά

• κελιώτης
• κέλλα
• → δείτε τη λέξη κελάρι

Σημειώσεις

• η γραφή με ένα λ κατά ορθογραφική απλοποίηση.

Μεταφράσεις

    κελί

αγγλικά : cell (en) γαλλικά : cellule (fr) γερμανικά : Zelle (de) εσπεράντο : ĉelo (eo) ισπανικά : celda (es) ιταλικά : cella (it) ουγγρικά : cella (hu)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ουσιαστικό

κελί ουδέτερο

• άλλη μορφή του κελίον

Άλλες μορφές

• κελίν
• κελλίν

Πηγές

• κελίον -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].