μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
|
έτσι ώστε να υπάρχει ομοιομορφία με τις υπόλοιπες σελίδες. Παρακαλούμε βγάλτε αυτή την ετικέτα εάν θεωρείτε ότι η μορφή της σελίδας ταιριάζει με τα στάνταρντ του Βικιλεξικού. |
Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι: Η αρχαία ελληνική αντίληψη για την ἄτη αποτυπώνεται στους στίχους του Σοφοκλή (Αντιγόνη στιχ. 620-623) τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ᾽ ἐσθλὸν τῷδ᾽ ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν (το κακό φαίνεται για καλό σε αυτόν του oποίου το μυαλό ο θεός οδηγεί προς την άτη - δηλ. σε όποιον του σκοτίζει το μυαλό για να τον οδηγήσει στη συμφορά). Στην λατινική, η αντίληψη αυτή αποτυπώνεται στη φράση stultum facit fortuna, quem vult perdere (= μωραίνει η τύχη ον βούλεται απολέσαι) και αργότερα καταγράφεται σε ανώνυμο ρητό ως Quem Iuppiter vult perdere, dementat prius (= μωραίνει ο Δίας ...). Με τη διάδοση του χριστιανισμού αντικαταστάθηκε ο Δίας από τον όρο Deus (Θεός, Κύριος) και έτσι εξακολουθεί να λέγεται μέχρι σήμερα.
- → δείτε τις λέξεις μωραίνω, Θεός, βούλομαι και ἀπόλλυμι
Φράση[επεξεργασία]
μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι
- μωραίνει ο Θεός αυτόν που θέλει να καταστρέψει
- η φράση αυτή λέγεται σε περιπτώσεις επισήμανσης μιας ανοησίας, ή μιας καταστροφικής απόφασης.
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι
|
|