πέδον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	τὸ	πέδον
γενική	τοῦ	πέδου
δοτική	τῷ	πέδῳ
αιτιατική	τὸ	πέδον
κλητική ὦ!		πέδον
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πέδον < → λείπει η ετυμολογία. Ομόρριζο με το πούς, γενική: ποδ-ός

Ουσιαστικό

πέδον, -ου ουδέτερο στον ενικό

• έδαφος, γη

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἀνδρομάχη, στίχ. 11

  ἐπεὶ τὸ Τροίας εἷλον Ἕλληνες πέδον

  όταν οι Έλληνες κυρίεψαν της Τροίας τη χώρα

  Μετάφραση (1994): Γιώργος Γεραλής, Αθήνα: Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἀπόσπασμα, 562 @books.google

  Ὦ γῆς πατρῴας χαῖρε φίλτατον πέδον

Συνώνυμα

• πεδίον

Συγγενικά

παράγωγα και σύνθετα

• ἔμπεδος
• οἰνόπεδος
• οἰνόπεδον
• στρατόπεδον
• πεδοβάμων
• πέδονδε
• πεδόθεν
• πεδοστιβής

• Λέξεις πεδ- @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts

Πηγές

• πέδον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πέδον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.