πολιτευτής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πολιτευτής	οι	πολιτευτές
γενική	του	πολιτευτή	των	πολιτευτών
αιτιατική	τον	πολιτευτή	τους	πολιτευτές
κλητική		πολιτευτή		πολιτευτές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πολιτευτής < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή πολιτευτής

Προφορά

ΔΦΑ : /po.li.teˈftis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πο‐λι‐τευ‐τής

Ουσιαστικό

πολιτευτής αρσενικό (θηλυκό πολιτεύτρια)

• (πολιτική) αυτός που πολιτεύεται, που κατεβαίνει υποψήφιος, κυρίως για βουλευτής

Μεταφράσεις

    πολιτευτής

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πολιτευτής	οἱ	πολιτευταί
γενική	τοῦ	πολιτευτοῦ	τῶν	πολιτευτῶν
δοτική	τῷ	πολιτευτῇ	τοῖς	πολιτευταῖς
αιτιατική	τὸν	πολιτευτήν	τοὺς	πολιτευτᾱ́ς
κλητική ὦ!		πολιτευτᾰ́		πολιτευταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πολιτευτᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		πολιτευταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πολιτευτής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πολιτεύ(ω) + -τής

Ουσιαστικό

πολιτευτής αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή, πολιτική) ο πολιτικός

Πηγές

• πολιτευτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.