ποῦ τήν κεφαλήν κλίνω
(Ανακατεύθυνση από ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ)
Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)[επεξεργασία]
| ενικός | ||
|---|---|---|
| α' πρόσωπο | (οὐκ ἔχω) ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνω | |
| β' πρόσωπο | (οὐκ ἔχεις) ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃς | |
| γ' πρόσωπο | (οὐκ ἔχει) ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ | |
| πληθυντικός | ||
| α' πρόσωπο | (οὐκ ἔχομεν) ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνωμεν | |
| β' πρόσωπο | (οὐκ ἔχετε) ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνητε | |
| γ' πρόσωπο | (οὐκ ἔχουσι) ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνωσι(ν) | |
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- ποῦ τήν κεφαλήν κλίνω < από την ευαγγελική περικοπή: καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, η' 8· πβ. Κατά Λουκάν θ' 58). Η φράση όμως παραδίδεται μεταγενέστερα και με απαρέμφατο (κλῖναι): Ὁ δέ φησιν, Ἐν τοῖς μὲν ἀληθείᾳ ὑπηκόοις οὐκ ἔχω ἐγὼ ποῦ τὴν κεφαλὴν κλῖναι (Ιωάννης της Κλίμακος, Λόγος ΙΓʹ) και Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, [ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ,] ὅτι οὐκ ἔχει ὁ ξένος τὴν κεφαλὴν ὅπου κλῖναι. (Γεώργιος Ακροπολίτης, Στιχηρὸν ψαλλόμενον τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ σαββάτῳ)
Έκφραση[επεξεργασία]
ποῦ τήν κεφαλήν κλίνω
- δεν έχω κάτι να στηριχθώ, δεν βρίσκω καταφύγιο
Δείτε επίσης[επεξεργασία]
- πού την κεφαλήν κλίναι (αναφορά σε όλες οι μορφές)
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
ποῦ τήν κεφαλήν κλίνω
|
|