προσδίδωμι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

προσδίδωμι < προσ- + δίδωμι

Ρήμα

προσδίδωμι

1. δίνω επιπλέον, παρέχω επιπρόσθετα
2. δίνω μερίδιο
3. (θρησκεία) μοιράζω κομμάτια του θυσιασθέντος ζώου
4. προσφέρω (από φιλανθρωπία), ελεώ
5. εκχωρώ, επιτρέπω
6. δίνω στα χέρια κάποιου, εγχειρίζω

Κλίση

    προσδίδωμι - ενεργητικοί τύποι

2η συζυγία - ενεργητικός ενεστώτας   οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ προσδίδωμι προσδιδῶ προσδιδοίην — σὺ προσδίδως προσδιδῷς προσδιδοίης προσδίδου οὖτος προσδίδωσῐ(ν) προσδιδῷ προσδιδοίη προσδιδέσθω ἡμεῖς προσδίδομεν προσδιδῶμεν προσδιδοίημεν & προσδιδοῖμεν — ὑμεῖς προσδίδοτε προσδιδῶτε προσδιδοίητε & προσδιδοῖτε προσδίδεσθε οὗτοι προσδιδόασῐ(ν) προσδιδῶσῐ(ν) προσδιδοίησαν & προσδιδοῖεν προσδιδέσθων / προσδιδέσθωσαν 2o δυϊκός προσδίδοτον προσδιδῶτον προσδιδοῖτον προσδίδεσθον 3o δυϊκός προσδίδοτον προσδιδῶτον προσδιδοίτην προσδιδέσθων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο προσδίδεσθαι προσδιδόμενος προσδιδομένη προσδιδόμενον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ προσεδίδουν - - - σύ προσεδίδους - - - οὖτος προσεδίδου - - - ἡμεῖς προσεδίδομεν - - - ὑμεῖς προσεδίδοτε - - - οὗτοι προσεδίδοσαν - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ προσδώσω - προσδώσοιμι - σύ προσδώσεις - προσδώσοις - οὗτος προσδώσει - προσδώσοι - ἡμεῖς προσδώσομεν - προσδώσοιμεν - ὑμεῖς προσδώσετε - προσδώσοιτε - οὗτοι προσδώσουσι(ν) - προσδώσοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή προσδώσειν προσδώσων προσδώσουσα προσδῶσον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ προσέδωκα προσδῶ προσδοίην - σύ προσέδωκας προσδῷς προσδοίης πρόσδος οὖτος προσέδωκε προσδῷ προσδοίη προσδότω ἡμεῖς προσέδομεν προσδῶμεν προσδοίημεν/προσδοῖμεν - ὑμεῖς προσέδοτε προσδῶτε προσδοίητε/προσδοῖτε πρόσδοτε οὗτοι προσέδοσαν προσδῶσι(ν) προσδοίησαν / προσδοῖεν προσδόντων / προσδότωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή προσδοῦναι προσδούς προσδοῦσα προσδόν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ προσδέδωκα προσδεδώκω / προσδεδωκώς, προσδεδωκυῖα, προσδεδωκός ὦ προσδεδώκοιμι / προσδεδωκώς, προσδεδωκυῖα, προσδεδωκός εἴην - σύ προσδέδωκας προσδεδώκῃς / προσδεδωκώς, προσδεδωκυῖα, προσδεδωκός ᾖς προσδεδώκοις / προσδεδωκώς, προσδεδωκυῖα, προσδεδωκός εἴης προσδεδωκώς, προσδεδωκυῖα, προσδεδωκός ἴσθι οὗτος προσδέδωκε προσδεδώκῃ / προσδεδωκώς, προσδεδωκυῖα, προσδεδωκός ᾖ προσδεδώκοι / προσδεδωκώς, προσδεδωκυῖα, προσδεδωκός εἴη προσδεδωκώς, προσδεδωκυῖα, προσδεδωκός ἔστω ἡμεῖς προσδεδώκαμεν προσδεδώκωμεν / προσδεδωκότες, προσδεδωκυῖαι, προσδεδωκότα ὦμεν προσδεδώκοιμεν / προσδεδωκότες, προσδεδωκυῖαι, προσδεδωκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς προσδεδώκατε προσδεδώκητε / προσδεδωκότες, προσδεδωκυῖαι, προσδεδωκότα ἦτε προσδεδώκοιτε / προσδεδωκότες, προσδεδωκυῖαι, προσδεδωκότα εἴητε/εἶτε προσδεδωκότες, προσδεδωκυῖαι, προσδεδωκότα ἔστε οὗτοι προσδεδώκασι(ν) προσδεδώκωσι(ν) / προσδεδωκότες, προσδεδωκυῖαι, προσδεδωκότα ὦσι(ν) προσδεδώκοιεν / προσδεδωκότες, προσδεδωκυῖαι, προσδεδωκότα εἴησαν/εἶεν προσδεδωκότες, προσδεδωκυῖαι, προσδεδωκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή προσδεδωκέναι προσδεδωκώς προσδεδωκυῖα προσδεδωκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ προσεδεδώκειν - - - σύ προσεδεδώκεις - - - οὖτος προσεδεδώκει - - - ἡμεῖς προσεδεδώκεμεν - - - ὑμεῖς προσεδεδώκετε - - - οὗτοι προσεδεδώκεσαν - - -

Πηγές

• προσδίδωμι - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• προσδίδωμι - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.