στέρνον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	στέρνον	τὰ	στέρνᾰ
γενική	τοῦ	στέρνου	τῶν	στέρνων
δοτική	τῷ	στέρνῳ	τοῖς	στέρνοις
αιτιατική	τὸ	στέρνον	τὰ	στέρνᾰ
κλητική ὦ!		στέρνον		στέρνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στέρνω
γεν-δοτ	τοῖν		στέρνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στέρνον < στερ- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *sterh₃- (απλωμένος, εκτεταμένος) + -νον. Συγγενή: αρχαία ελληνική στόρνυμι, στρῶμα, στρατός, σανσκριτική स्तृणाति (stṛnā́ti, απλώνω), πρωτοσλαβική *stornà (πλευρά) (> ρωσική сторона), λατινική sterno (απλώνω), ιταλική sterno, πρωτογερμανική *strawjaną (σπέρνω, σκορπίζω) (> αγγλική strew)

Ουσιαστικό

στέρνον, -ου ουδέτερο

• (ανατομία) το στέρνο

Παράγωγα

(Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• στέρνον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στέρνον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.