στρατιά

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	στρατιά	οι	στρατιές
γενική	της	στρατιάς	των	στρατιών
αιτιατική	τη	στρατιά	τις	στρατιές
κλητική		στρατιά		στρατιές
Οι καταλήξεις προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στρατιά < αρχαία ελληνική στρατιά. Συγχρονικά αναλύεται σε στρατ(ός) + -ιά

Προφορά

ΔΦΑ : /stɾaˈtça/ & /stɾaˈti̯a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στρα‐τιά

ΔΦΑ : /stɾa.tiˈa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στρα‐τι‐ά

Ουσιαστικό

στρατιά θηλυκό

1. (στρατιωτικός όρος) η μεγαλύτερη στρατιωτική μονάδα με ενιαία διοίκηση που αποτελείται από σώματα στρατού
2. (μεταφορικά) πολυάριθμη ομάδα (δηλώνει υπερβολή, ή λέγεται σε ειρωνικό ύφος)

Συγγενικά

• πανστρατιά
• στρατιώτης
• στρατιωτικοποίηση
• στρατιωτικός
• συστρατιώτης

Μεταφράσεις

    στρατιά

γαλλικά : armée (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	στρᾰτῐᾱ-
ονομαστική	ἡ	στρατιᾱ́	αἱ	στρατιαί
γενική	τῆς	στρατιᾶς	τῶν	στρατιῶν
δοτική	τῇ	στρατιᾷ	ταῖς	στρατιαῖς
αιτιατική	τὴν	στρατιᾱ́ν	τὰς	στρατιᾱ́ς
κλητική ὦ!		στρατιᾱ́		στρατιαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στρατιᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		στρατιαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'στρατιά' όπως «στρατιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στρατιά < στρατ(ός) + -ιά

Ουσιαστικό

στρατιά [ στρᾰτῐᾱ ] θηλυκό

1. (στρατιωτικός όρος) στρατός

   ↪ στρατιά ναυτική, πεζή

2. (μερικές φορές στρατεία) εκστρατεία

Άλλες μορφές

• στρατεία
• στρατίη ιωνικός τύπος 

Συγγενικά

• λιποστρατία
• πανστρατιά
• πανστρατιᾷ
• στρατίαρχος
• Στρατίη (τοπωνύμιο)
• στράτιος
• Στρατίος
• στρατιωτάριον
• στρατιώτης, στρατιῶτις
• στρατιωτικός

• → και δείτε τη λέξη στρατός

Πηγές

• στρατιά - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στρατιά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.