συμμαχία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συμμαχία	οι	συμμαχίες
γενική	της	συμμαχίας	των	συμμαχιών
αιτιατική	τη	συμμαχία	τις	συμμαχίες
κλητική		συμμαχία		συμμαχίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμμαχία < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συμμαχία < σύμμαχος < (σύν) συμ- + μάχομαι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *maHgʰ- (μάχομαι)

Ουσιαστικό

συμμαχία θηλυκό

1. (στρατιωτικός όρος, πολιτική) συμφωνία κρατών ή συνασπισμών που προβλέπει τη μεταξύ τους συνεργασία και την από κοινού αντιμετώπιση εχθρικής απειλής
2. συμφωνία ομάδων ή ατόμων που προβλέπει τη μεταξύ τους συνεργασία και την από κοινού αντιμετώπιση κάποιου αντιπάλου

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις σύμμαχος, συν και μάχη

Μεταφράσεις

    συμμαχία

αγγλικά : alliance (en) γαλλικά : alliance (fr), entente (fr), coalition (fr) γερμανικά : Bündnis (de), Allianz (de) εβραϊκά : ברית (he) εσπεράντο : alianco (eo) ισπανικά : alianza (es) ιταλικά : alleanza (it)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συμμαχίᾱ	αἱ	συμμαχίαι
γενική	τῆς	συμμαχίᾱς	τῶν	συμμαχιῶν
δοτική	τῇ	συμμαχίᾳ	ταῖς	συμμαχίαις
αιτιατική	τὴν	συμμαχίᾱν	τὰς	συμμαχίᾱς
κλητική ὦ!		συμμαχίᾱ		συμμαχίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμμαχίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		συμμαχίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμμαχία < σύμμαχ(ος) + -ία < (σύν) συμ- + μάχομαι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *maHgʰ- (μάχομαι)

Ουσιαστικό

συμμαχία θηλυκό

• → ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• συμμαχία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συμμαχία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.