συντετμημένος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	συντετμημένος	η	συντετμημένη	το	συντετμημένο
γενική	του	συντετμημένου	της	συντετμημένης	του	συντετμημένου
αιτιατική	τον	συντετμημένο	τη	συντετμημένη	το	συντετμημένο
κλητική		συντετμημένε		συντετμημένη		συντετμημένο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	συντετμημένοι	οι	συντετμημένες	τα	συντετμημένα
γενική	των	συντετμημένων	των	συντετμημένων	των	συντετμημένων
αιτιατική	τους	συντετμημένους	τις	συντετμημένες	τα	συντετμημένα
κλητική		συντετμημένοι		συντετμημένες		συντετμημένα
Κατηγορία όπως «αγαπημένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

συντετμημένος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συντετμημένος

Προφορά

ΔΦΑ : /sin.de.tmiˈme.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐ντε‐τμη‐μέ‐νος

παλιότερος συλλαβισμός : συν‐τε‐τμη‐μέ‐νος

Μετοχή

συντετμημένος, -η, -ο

• μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος συντέμνω

  ≈ συνώνυμα: περικεκομμένος

Συγγενικά

• συντέμνουσα
• → και δείτε τις λέξεις συντέμνω, συν και τέμνω

Μεταφράσεις

    συντετμημένος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	συντετμημένος	ἡ	συντετμημένη	τὸ	συντετμημένον
γενική	τοῦ	συντετμημένου	τῆς	συντετμημένης	τοῦ	συντετμημένου
δοτική	τῷ	συντετμημένῳ	τῇ	συντετμημένῃ	τῷ	συντετμημένῳ
αιτιατική	τὸν	συντετμημένον	τὴν	συντετμημένην	τὸ	συντετμημένον
κλητική ὦ!		συντετμημένε		συντετμημένη		συντετμημένον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	συντετμημένοι	αἱ	συντετμημέναι	τὰ	συντετμημένᾰ
γενική	τῶν	συντετμημένων	τῶν	συντετμημένων	τῶν	συντετμημένων
δοτική	τοῖς	συντετμημένοις	ταῖς	συντετμημέναις	τοῖς	συντετμημένοις
αιτιατική	τοὺς	συντετμημένους	τὰς	συντετμημένᾱς	τὰ	συντετμημένᾰ
κλητική ὦ!		συντετμημένοι		συντετμημέναι		συντετμημένᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	συντετμημένω	τὼ	συντετμημένᾱ	τὼ	συντετμημένω
γεν-δοτ	τοῖν	συντετμημένοιν	τοῖν	συντετμημέναιν	τοῖν	συντετμημένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λελυμένος' όπως «λελυμένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

συντετμημένος, -η, -ον

• μετοχή μεσοπαθητικού παρακειμένου (συντέμημαι) του ρήματος συντέμνω

Παράγωγα

• συντετμημένως (επίρρημα)