χήν

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	χήν	οἱ/αἱ	χῆνες
γενική	τοῦ/τῆς	χηνός	τῶν	χηνῶν
δοτική	τῷ/τῇ	χηνῐ́	τοῖς/ταῖς	χησῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	χῆνᾰ	τοὺς/τὰς	χῆνᾰς & χένας(ανώμαλο)
κλητική ὦ!		χήν		χῆνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χῆνε
γεν-δοτ	τοῖν		χηνοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'μήν' όπως «μήν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χήν < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ǵʰh₂éns (χήνα). Συγγενές με: (λατινικά) anser, (σανσκριτικά) हंस (haṃsa), (ρωσικά) гусь (gus'), (παλαιά ιρλανδικά) géiss και (αγγλοσαξονικά) gōs, (αγγλικά goose)

Ουσιαστικό

χήν αρσενικό ή θηλυκό

• (πτηνό) χήνα

Εκφράσεις

• γάλακτι χηνός: και του πουλιού το γάλα

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : χάν

Πηγές

• χήν - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χήν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.