ἀάω
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]
| Αρχικοί χρόνοι |
Φωνή Eνεργητική |
Φωνή Μέση & Παθητική |
|---|---|---|
| Ενεστώτας | ἀάω | ἀάομαι |
| Παρατατικός | ||
| Μέλλοντας | ἀάσω | ἀάσομαι - ἀσθήσομαι |
| Αόριστος | ἄασα ή ἆσα | ἀασάμην ή ἀσάμην - ἀάσθην |
| Παρακείμενος | ----(*)---- | ----(*)---- |
| Υπερσυντέλικος | ----(*)---- | ----(*)---- |
| Συντελ.Μέλλ. |
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Ρήμα[επεξεργασία]
ἀάω
- σύνταξη με αιτιατική, ἀάω τινά: πλήττω, χτυπώ
- (αμετάβατο) βλάπτω, αποπλανώ, μωραίνω, ξεμυαλίζω
- (στους μεσοπαθητικούς τύπους) φέρομαι παράλογα, τυφλώνομαι, αποβλακώνομαι από πάθος ή ανοησία, κάνω κάποια τρέλα
- ἀασάμην, οὐδ᾽ αὐτὸς ἀναίνομαι. : τα έχασα (με τύφλωσε το πάθος μου/φέρθηκα σαν τρελός), δεν το αρνιέμαι ούτε εγώ ο ίδιος (Ιλιάδα, 9.116)
Συνώνυμα[επεξεργασία]
(της ενεργητικής μορφής)
Συγγενικά[επεξεργασία]
Σημειώσεις[επεξεργασία]
- Το ρήμα ἀάω είναι ελλιπές, δεν έχει παρακείμενο και υπερσυντέλικο, απαντάται στην Ιλιάδα και Οδύσσεια του Ομήρου, πρόκειται για πολύ αρχαίο ρήμα.