ἀβλεμής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀβλεμής	τὸ	ἀβλεμές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀβλεμοῦς	τοῦ	ἀβλεμοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀβλεμεῖ	τῷ	ἀβλεμεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀβλεμῆ	τὸ	ἀβλεμές
κλητική ὦ!		ἀβλεμές		ἀβλεμές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀβλεμεῖς	τὰ	ἀβλεμῆ
γενική	τῶν	ἀβλεμῶν	τῶν	ἀβλεμῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀβλεμέσῐ(ν)	τοῖς	ἀβλεμέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀβλεμεῖς	τὰ	ἀβλεμῆ
κλητική ὦ!		ἀβλεμεῖς		ἀβλεμῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀβλεμεῖ	τὼ	ἀβλεμεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀβλεμοῖν	τοῖν	ἀβλεμοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀβλεμής < ἀ- στερητικό και βλεμεαίνω (βλέπω άγρια, αγριοκοιτάζω τριγύρω)

Επίθετο

ἀβλεμής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

• αυτός που έχει νωχελικό βλέμμα, ο άτολμος, ο αδύναμος

Συγγενικά

• ἀβλεμέως

Πηγές

• ἀβλεμής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.