ἄθλησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἄθλησῐς	αἱ	ἀθλήσεις
γενική	τῆς	ἀθλήσεως	τῶν	ἀθλήσεων
δοτική	τῇ	ἀθλήσει	ταῖς	ἀθλήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἄθλησῐν	τὰς	ἀθλήσεις
κλητική ὦ!		ἄθλησῐ		ἀθλήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀθλήσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀθλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄθλησις < ἀθλέω ἀθλη- + -σις

Ουσιαστικό

ἄθλησις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή)
  1. ο αθλητικός ανταγωνισμός, η άμιλλα σε έναν αγώνα
  2. η άθληση, ο κόσμος των αθλημάτων γενικά, ο αθλητισμός
  3. η προσπάθεια

Πηγές

• ἄθλησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄθλησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.