ἐκεῖ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἐκεῖ < ἐκεῖνος (αναδρομικός σχηματισμός) < ἐ- + πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱe (δεικτικό μόριο: εδώ) + *h₁enos (εκείνος) (< *h₁é)

Επίρρημα

ἐκεῖ

1. εκεί, ἐνθάδε
2. (κατ’ επέκταση) (μεταφορικά) ο άλλος κόσμος, ο Άδης

Άλλες μορφές

• αιολικός τύπος : κῆ

Συγγενικά

• ἐκεῖσε, κεῖσε
• τἀκεῖ (τά ἐκεῖ, όσα συμβαίνουν εκεί)
• κεῖθι, ἐκεῖθι
• ἐκεῖνος, κεῖνος, τῆνος (αυτός εκεί, που βρίσκεται εκεί)
• ἐκείνως (επίρρημα, κατ' εκείνο τον τρόπο)