ὕψος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὑψεσ-
ονομαστική	τὸ	ὕψος	τὰ	ὕψη - ὕψεᾰ
γενική	τοῦ	ὕψους - ὕψεος	τῶν	ὑψῶν - ὑψέων
δοτική	τῷ	ὕψει - ὕψεῐ̈	τοῖς	ὕψεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ὕψος	τὰ	ὕψη - ὕψεα
κλητική ὦ!		ὕψος		ὕψη - ὕψεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὕψει - ὕψεε
γεν-δοτ	τοῖν		ὑψοῖν - ὑψέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «βέλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὕψος < θέμα όπως στο επίρρημα ὕψι με βάση τον υπερθετικό ὕψιστος. Συγγενές του ὑπέρ.

Ουσιαστικό

ὕψος ουδέτερο

1. ύψος
2. κορυφή, κορωνίδα

Συγγενικά

• ὕψι, ὑψίων, ὑψίτερος, ὕψιστος
• ὑψί, ὑψόσε και ὑψού
• ὑψηλός
• ὑψόω
• ὕψωσις και ὕψωμα

Σύνθετα

• ο,η ὑψηλόκρημνος, το ὑψηλόκρημνον
• ο,η ὑψηλολόγος, το ὑψηλολόγον
• ο,η ὑψηλόνους και ὑψηλόνοος, το υψηλόνουν
• ο,η ὑψηλόφρων
• ὑψηλοφρονέω
• ὑψηλοφροσύνη

Πηγές

• ὕψος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὕψος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.