impudicité

Γαλλικά (fr)

ενικός	πληθυντικός
impudicité	impudicités

Ουσιαστικό

impudicité ^(fr) θηλυκό (λόγιο)

1. η τάση να φέρεται κάποιος με αναίδεια

   ≈ συνώνυμα: dévergondage, impudeur, indécence, obscénité

2. η αδιαντροπιά
3. αναιδής λόγος ή πράξη

Αντώνυμα

• chasteté
• pudicité
• pureté

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη pudeur