Αἰγοσθενεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Αἰγοσθενεύς	οἱ	Αἰγοσθενεῖς - Αἰγοσθενῆς*
γενική	τοῦ	Αἰγοσθενέως	τῶν	Αἰγοσθενέων
δοτική	τῷ	Αἰγοσθενεῖ	τοῖς	Αἰγοσθενεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Αἰγοσθενέᾱ	τοὺς	Αἰγοσθενέᾱς
κλητική ὦ!		Αἰγοσθενεῦ		Αἰγοσθενεῖς - Αἰγοσθενῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Αἰγοσθενῆ1 ή Αἰγοσθενεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Αἰγοσθενέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Αἰγοσθενεύς < Αἰγόσθεν(α) + -εύς

Ουσιαστικό

Αἰγοσθενεύς αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της πόλης των Αιγοσθένων

Συνώνυμα

• Αἰγοσθενίτης

Πηγές

• Αἰγοσθενεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.