α-

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

α- < αρχαία ελληνική ἀ-

Πρόθημα

α- ή αν- (πρό φωνήεντος)

1. α- στερητικό πρόθημα, που δηλώνει έλλειψη, απουσία, στέρηση.

Παραδείγματα

άβουλος, απέραντος, αναξιόπιστος, ανεδαφικός

2. α- αθροιστικό πρόθημα, που δηλώνει κατά το όμοιο, ή μαζί με άλλο

Παραδείγματα

αδελφός, ακόλουθος, αθρόος, άπας

3. α- επιτακτικό πρόθημα, που δηλώνει επίταση της κυρίας έννοιας

Παραδείγματα

ασκελής, αχανής, ατενής

4. α- ευφωνικό πρόθημα, που δεν επηρεάζει τη σημασία της λέξης

Παραδείγματα

αλισίβα, αλυγαριά, απάρθενος, απήγανος κ.ά.