κοσμογράφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ κοσμογράφος	τὸ κοσμογράφον	οἱ, αἱ κοσμογράφοι	τὰ κοσμογράφα
Γενική	τοῦ, τῆς {{{2}}}ου	τοῦ {{{2}}}ου	τῶν {{{2}}}ων	τῶν {{{2}}}ων
Δοτική	τῷ, τῇ {{{2}}}ῳ	τῷ {{{2}}}ῳ	τοῖς, ταῖς {{{2}}}οις	τοῖς {{{2}}}οις
Αιτιατική	τὸν, τὴν κοσμογράφον	τὸ κοσμογράφον	τοὺς, τὰς {{{2}}}ους	τὰ κοσμογράφα
Κλητική	κοσμογράφε	κοσμογράφον	κοσμογράφοι	κοσμογράφα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			{{{2}}}ω
Γενική-Δοτική			{{{2}}}οιν

Ετυμολογία

κοσμογράφος < κόσμος + γράφω + -ος

Επίθετο

κοσμογράφος, -ος, -ον