προσέχω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

προσέχω < αρχαία ελληνική προσέχω

Ρήμα

προσέχω

1. → λείπει ο ορισμός (ή οι ορισμοί)

Μεταφράσεις

    προσέχω

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

προσέχω < πρός + ἔχω

Ρήμα

προσέχω

1. έχω παραπάνω
2. φέρνω κάτι κάπου
3. (μεταφορικά) μπλέκομαι σε κάτι

Κλίση

    προέχω

ενεργητικός ενεστώτας   οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ προσέχω προσέχω προσέχοιμι — σὺ προσέχεις προσέχῃς προσέχοις προσέχε οὖτος προσέχει προσέχῃ προσέχοι προσεχέτω ἡμεῖς προσέχομεν προσέχωμεν προσέχοιμεν — ὑμεῖς προσέχετε προσέχητε προσέχοιτε προσέχετε οὗτοι προσέχουσῐ(ν) προσέχωσῐ(ν) προσέχοιεν προσεχόντων προσεχέτωσαν 2o δυϊκός προσέχετον προσέχητον προσέχοιτον προσέχετον 3o δυϊκός προσέχετον προσέχητον προσεχοίτην προσεχέτων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο προσέχειν προσέχων προσέχουσα προσέχον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ προσεῖχον - - - σύ προσεῖχες - - - οὖτος προσεῖχε - - - ἡμεῖς προσείχομεν - - - ὑμεῖς προσείχετε - - - οὗτοι προσεῖχον - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ προσέξω - προσέξοιμι - σύ προσέξεις - προσέξοις - οὗτος προσέξει - προσέξοι - ἡμεῖς προσέξομεν - προσέξοιμεν - ὑμεῖς προσέξετε - προσέξοιτε - οὗτοι προσέξουσι(ν) - προσέξοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή προσέξειν προσέξων προσέξουσα προσέξον Ενεργητικός Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ πρόσσχον πρόσσχω πρόσσχοιμι - σύ πρόσσχες πρόσσχῃς πρόσσχοις πρόσσχες οὖτος πρόσσχε πρόσσχῃ πρόσσχοι προσσχέτω ἡμεῖς πρόσσχομεν πρόσσχωμεν πρόσσχοιμεν - ὑμεῖς πρόσσχετε πρόσσχητε πρόσσχοιτε πρόσσχετε οὗτοι πρόσσχον πρόσσχωσι(ν) πρόσσχοιεν προσσχόντων / προσσχέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή προσσχεῖν προσσχών προσσχοῦσα προσσχόν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ προσέσχηκα προσεσχήκω / προσεσχηκώς, προσεσχηκυῖα, προσεσχηκός ὦ προσεσχήκοιμι / προσεσχηκώς, προσεσχηκυῖα, προσεσχηκός εἴην - σύ προσέσχηκας προσεσχήκῃς / προσεσχηκώς, προσεσχηκυῖα, προσεσχηκός ᾖς προσεσχήκοις / προσεσχηκώς, προσεσχηκυῖα, προσεσχηκός εἴης προσεσχηκώς, προσεσχηκυῖα, προσεσχηκός ἴσθι οὗτος προσέσχηκε προσεσχήκῃ / προσεσχηκώς, προσεσχηκυῖα, προσεσχηκός ᾖ προσεσχήκοι / προσεσχηκώς, προσεσχηκυῖα, προσεσχηκός εἴη προσεσχηκώς, προσεσχηκυῖα, προσεσχηκός ἔστω ἡμεῖς προσεσχήκαμεν προσεσχήκωμεν / προσεσχηκότες, προσεσχηκυῖαι, προσεσχηκότα ὦμεν προσεσχήκοιμεν / προσεσχηκότες, προσεσχηκυῖαι, προσεσχηκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς προσεσχήκατε προσεσχήκητε / προσεσχηκότες, προσεσχηκυῖαι, προσεσχηκότα ἦτε προσεσχήκοιτε / προσεσχηκότες, προσεσχηκυῖαι, προσεσχηκότα εἴητε/εἶτε προσεσχηκότες, προσεσχηκυῖαι, προσεσχηκότα ἔστε οὗτοι προσεσχήκασι(ν) προσεσχήκωσι(ν) / προσεσχηκότες, προσεσχηκυῖαι, προσεσχηκότα ὦσι(ν) προσεσχήκοιεν / προσεσχηκότες, προσεσχηκυῖαι, προσεσχηκότα εἴησαν/εἶεν προσεσχηκότες, προσεσχηκυῖαι, προσεσχηκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή προσεσχηκέναι προσεσχηκώς προσεσχηκυῖα προσεσχηκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ προσεσχήκειν - - - σύ προσεσχήκεις - - - οὖτος προσεσχήκει - - - ἡμεῖς προσεσχήκεμεν - - - ὑμεῖς προσεσχήκετε - - - οὗτοι προσεσχήκεσαν - - -