βεντέτα

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

1. βεντέτα < (άμεσο δάνειο) ιταλική vendetta < λατινική vindicta < vindico (εκδικούμαι) < vindex < vis + dico
2. βεντέτα < άμεσο δάνειο από τη γαλλική vedette < ιταλική vedetta ή < (άμεσο δάνειο) ιταλική < vedere < video (βλέπω) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *weyd-

Προφορά

→ λείπει η προφορά Μπορείτε να βοηθήσετε; (εκδίκηση)

τυπογραφικός συλλαβισμός : βε‐ντέ‐τα

→ λείπει η προφορά Μπορείτε να βοηθήσετε;

τυπογραφικός συλλαβισμός : βε‐ντέ‐τα

Ουσιαστικό

βεντέτα θηλυκό

• η αίσθηση της υποχρέωσης (αντ)εκδίκησης που διακατέχει κάποιον, εξαιτίας κάποιας αδικίας που έγινε στον ίδιο ή την οικογένεια του, καθώς και οι ενέργειες (π.χ. φόνοι) που γίνονται στα πλαίσια αυτά

Ουσιαστικό

βεντέτα θηλυκό

• πρόσωπο (κυρίως του θεάματος: ηθοποιός, τραγουδιστής) που έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη και (ενδεχομένως) έχει εκκεντρική, υπεροπτική ή αλαζονική συμπεριφορά

Συγγενικά

• αντιβεντετικός
• βεντετίζω
• βεντετισμός

Μεταφράσεις

    εκδικητική συμπεριφορά

αγγλικά : vendetta (en), feud (en) γαλλικά : vendetta (fr) εσπεράντο : venĝiro (eo) ιταλικά : vendetta (it)

    με μεγάλη φήμη

αγγλικά : star (en) γαλλικά : vedette (fr)