μερισμός

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

μερισμός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μερισμός < μερίζω

Προφορά

ΔΦΑ : /me.ɾiˈzmos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : με‐ρι‐σμός

Ουσιαστικό

μερισμός αρσενικό

1. συνώνυμο του επιμερισμός
2. (αριθμητική) θεματική ενότητα της πρακτικής αριθμητικής που ασχολείται με το μοίρασμα διάφορων ποσοτήτων, κυρίως οικονομικών, σε μέρη ανάλογα κάποιων δοθέντων αριθμών

   → δείτε τη λέξη διαίρεση

Δείτε επίσης

• μερίζω
• μέρισμα

Μεταφράσεις

    μερισμός

→ δείτε τις λέξεις επιμερισμός και διαίρεση

Πηγές

• μερισμός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μερισμός	οἱ	μερισμοί
γενική	τοῦ	μερισμοῦ	τῶν	μερισμῶν
δοτική	τῷ	μερισμῷ	τοῖς	μερισμοῖς
αιτιατική	τὸν	μερισμόν	τοὺς	μερισμούς
κλητική ὦ!		μερισμέ		μερισμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μερισμώ
γεν-δοτ	τοῖν		μερισμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μερισμός < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μερισμός αρσενικό

• → ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• μερισμός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μερισμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.