Λευΐτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Λεϋῑτα-
ονομαστική	ὁ	Λευΐτης	οἱ	Λευῗται
γενική	τοῦ	Λευΐτου	τῶν	Λευϊτῶν
δοτική	τῷ	Λευΐτῃ	τοῖς	Λευΐταις
αιτιατική	τὸν	Λευΐτην	τοὺς	Λευΐτᾱς
κλητική ὦ!		Λευῗτᾰ		Λευῗται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Λευΐτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Λευΐταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Λευΐτης < Λευΐ + -ίτης < εβραϊκή לוי (leví)

Ουσιαστικό

Λευΐτης [ῑ] αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

1. μέλος ιουδαϊκής ιερατικής τάξης, από τους απογόνους του Λευΐ
2. βοηθός ιερέα

Άλλες γραφές

• Λευίτης

Πηγές

• Λευΐτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Λευίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.