Μενεκλῆς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Μενεκλῆς	οἱ	Μενεκλεῖς
γενική	τοῦ	Μενεκλέους	τῶν	Μενεκλέων
δοτική	τῷ	Μενεκλεῖ	τοῖς	—
αιτιατική	τὸν	Μενεκλέα   & σπανίως > Μενεκλῆ	τοὺς	Μενεκλεῖς
κλητική ὦ!		Μενέκλεις		Μενεκλεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		—
γεν-δοτ	τοῖν		—
Μόνο συνηρημένο.
3η κλίση, ομάδα 'Περικλέης Περικλῆς', Κατηγορία 'Περικλῆς' όπως «Περικλῆς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Μενεκλῆς < → λείπει η ετυμολογία + -κλῆς

Κύριο όνομα

Μενεκλῆς, -έους αρσενικό

• ανδρικό όνομα

  ※  4ος αιώνας Ισαίος, 2. Περὶ τοῦ Μενεκλέους κλήρου, 3. κείμενο-αγγλική μετάφραση@scaife.perseus

  ἐπώνυμος γὰρ ὁ Ἀχαρνεύς, ὁ πατὴρ ὁ ἡμέτερος, ὦ ἄνδρες, φίλος ἦν καὶ ἐπιτήδειος Μενεκλεῖ

  ο Επώνυμος ο Αχαρνεύς, ο πατέρας μου, ω άνδρες, φίλος ήταν, στενός φίλος, με τον Μενεκλή.

Συγγενικά

• Μενεκλείδας
• Μένεκλος

→ και δείτε τις λέξεις μένω και κλέος

Πηγές

• Μενεκλῆς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.