Είναι διπλόθεμα. με το θέμα σε -υ σχηματίζονται η ονομαστική, αιτιατική και κλητική αρσενικού και ουδετέρου, ενώ με το θέμα σε -ε οι υπόλοιπες πτώσεις και των τριών γενών
Συναιρούν τον χαρακτήρα-ε με το ε ή ι της κατάληξης σε ει
Η κλητική ενικού του αρσενικού σχηματίζεται ακατάληκτη
Η αιτιατική πληθυντικού σχηματίζεται όμοια με την ονομαστική
Το θηλυκό σχηματίζεται με την κατάληξη -jα: *βαθέjα→βαθεῖα
στην ονομαστική ενικού δεν υπάρχει κατάληξη - το βραχύ φωνήεν όμως, εκτείνεται και γίνεται μακρό
σωφρον- + ∅ > σώφρων (ο > ω)
ἀρρεν- + ∅ > ἄρρην (ε > η)
εὐδαιμον- + ∅ > εὐδαίμων (ο > ω)
στην κλητική ενικού δεν υπάρχει κατάληξη: είναι ίδια με το θέμα
ὦ σῶφρον, ὦ ἄρρεν, ὦ εὔδαιμον
Μετακίνηση τόνου στο ουδέτερο και την κλητική: μόνο σε σύνθετα. Ο τόνος ανεβαίνει, όσο είναι δυνατόν, αλλά ποτέ πάνω από την τελευταία συλλαβή του πρώτου συνθετικού.
σιγμόληκταδικατάληκτα επίθετα σε '-ης, -ης, -ες με θέμα σε εσ- Παρατηρήσεις: Η γενική πληθυντικού των -δης συζητιέται ήδη από τους αρχαίους γραμματικούς: -ώδων ή -ωδῶν
Δείτε το εὐώδης, τα παραδείγματα στο αὐθάδηςΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ
Συγκρίνετε τις γενικές πληθυντικού στα αρχαία και νέα ελληνικά:
+#ὀδούς. Δείτε και τα σύνθετα ουσιαστικά όπως 'κυνόδους', όπου η πλειοψηφία τους είναι κοινού γένους και έχουν λειτουργία διγενούς μονοκατάληκτου επιθέτου.
Απαραίτητος ο προσδιορισμός προσωδίας δίχρονης παραλήγουσας για τον τονισμό του ουδέτερου (τὸ λῦον με λῡ-)
Έτσι κλίνονται και μετοχές ασυναίρετες σε -άω, -έω, -όω όπως τοβριάων
Μερικές ενεργητικές μετοχές, και ουσιαστικοποιημένες, όπως θεράπων.
Για την επίδραση του θέματος σε -ντ, σε ουσισατικά ονόματα με nt-θέματα, δείτε τον Chantrain (1933:268[1])
* Κατά τη Γραμματική του Smyth (§.305b) και του του Σταματάκου (§.58) το ἄκων κλίνεται όπως οι μετοχές με την κλητική ενικού του αρσενικού όπως η ονομαστική. Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
(Η κλητική ενικού ίδια με την ονομαστική όπως συμβαίνει στις μετοχές (ἄκων) κατά ορισμένες Γραμματικές και όχι όπως θα συνέβαινε στα επίθετα (ἆκον)