Συζήτηση:επαργύρωση
Αυτή η σελίδα είναι υποψήφια για μεταφορά στη Βικιπαίδεια.
Το κείμενο αυτό φαίνεται να είναι κατάλληλο για εγκυκλοπαιδικό άρθρο και όχι για λήμμα λεξικού. Το Βικιλεξικό δεν είναι εγκυκλοπαίδεια, αλλά η Βικιπαίδεια είναι. Επιβεβαιώστε ότι είναι κατάλληλο για εκεί και μεταφέρετέ το. Αν το κείμενο μπορεί να υποστεί αλλαγές ώστε να γίνει κατάλληλο λήμμα λεξικού, κάντε το και αφαιρέστε αυτή την ένδειξη.
Οι ακόλουθες πληροφορίες που προστέθηκαν από τον χρήστη Antpep μετακινήθηκαν προσωρινά εδώ, αν και η καταλληλότερη θέση γι' αυτές θα ήταν η Βικιπαίδεια.
Μέθοδοι επαργύρωσης[επεξεργασία]
Διαδικασία Η επαργύρωση αντικειμένων (επασήμωση) γινόταν παλαιότερα με τη μεσολάβηση νιτρικού οξέος ("βασιλικόν ύδωρ", κοινώς ασημόνερο). Έριχναν ρινίσματα αργύρου σε πήλινο δοχείο που περιείχε νιτρικό οξύ και διαλύονταν υπό την επίδρασή του, ενώ δημιουργείτο από την ένωση αυτή ο νιτρικός άργυρος. Προσετίθετο αλατόνερο και δηλητηριώδες εκχύλισμα από πικραμύγδαλο (ατσαντούρι), που έκανε το υγρό πυκνόρρευστο. Μέρος του μείγματος -μετά από ζέσταμα- διαλυόταν με νερό και κατά προτίμηση βρόχινο! Στο διάλυμα τοποθετούσαν το προς επαργύρωση αντικείμενο, ενώ από πάνω περνούσαν φύλλα τσίγκου (κασσίτερου) προκαλώντας ένα είδος στατικού ηλεκτρισμού, οπότε ο άργυρος (ασήμι) του μείγματος κάλυπτε την επιφάνεια του αντικειμένου και την επαργύρωνε.
Σήμερα χρησιμοποιείται η μέθοδος του "γαλβανισμού" με βάση τον νιτρικό άργυρο (4γρ. αργύρου, 1 νιτρικό άργυρο και μικρή ποσότητα ποτάσας - σόδας).