άβουλα

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

άβουλα < μεσαιωνική ελληνική ἄβουλα (άθελα, χωρίς τη θέληση κάποιου) < αρχαία ελληνική ἀβούλως < α στερητικό και βουλή. Μορφολογικά αναλύεται σε άβουλ(ος) + -α

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈa.vu.la/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ά‐βου‐λα

Επίρρημα

άβουλα (τροπικό επίρρημα)

• χωρίς προσωπική βούληση

Άλλες μορφές

• αβούλως

Συνώνυμα

• αναποφάσιστα
• διστακτικά

Αντώνυμα

• αποφασιστικά

Μεταφράσεις

    άβουλα

αγγλικά : irresolutely (en)

Πηγές

• άβουλος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

άβουλα

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους του άβουλος