ένοχος
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Δείτε επίσης : Ελληνικά (el) [επεξεργασία]
Προφορά[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /ˈɛ.nɔ.xɔs/
- συλλαβισμός : έ‐νο‐χος
Ετυμολογία 1[επεξεργασία]
Ετυμολογία | πτώση | ενικός | ||
|---|---|---|---|
| ονομαστική | ένοχος | ένοχη | ένοχο |
| γενική | ένοχου | ένοχης | ένοχου |
| αιτιατική | ένοχο | ένοχη | ένοχο |
| κλητική | ένοχε | ένοχη | ένοχο |
| πτώση | πληθυντικός | ||
| ονομαστική | ένοχοι | ένοχες | ένοχα |
| γενική | ένοχων | ένοχων | ένοχων |
| αιτιατική | ένοχους | ένοχες | ένοχα |
| κλητική | ένοχοι | ένοχες | ένοχα |
| Δείτε και την κλίση του ουσισαστικού ένοχος. | |||
- ένοχος < αρχαία ελληνική ἔνοχος
Επίθετο[επεξεργασία]
ένοχος, -η, -ο
- (και ως ουσιαστικό) που καταδικάζεται ως ο δράστης παράνομης πράξης, που θεωρείται ότι ενέχεται σε παράνομη ενέργεια
- το δικαστήριο έκρινε τον κατηγορούμενο ένοχο
- που νιώθει συναισθήματα ενοχής, που κατακρίνει τον εαυτό του για μια πράξη του
- ενδεικτικός ενοχής
- ένοχο βλέμμα
- που προκαλεί σε κάποιον συναισθήματα ενοχής ή μπορεί να τον καταδικάσει στη συνείδηση των άλλων, ντροπιαστικός
- ένοχο μυστικό
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
ένοχος
Ετυμολογία 2[επεξεργασία]
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ο | ένοχος | οι | ένοχοι |
| γενική | του | ενόχου | των | ενόχων |
| αιτιατική | τον | ένοχο | τους | ενόχους |
| κλητική | ένοχε | ένοχοι | ||
| Ως ουσιαστικό κατεβάζει τον τόνο. Δείτε και την κλίση του επίθέτου. | ||||
| όπως «άνθρωπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
- ένοχος < ουσιαστικοποιημένο αρσενικό του επιθέτου ένοχος
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
ένοχος αρσενικό (θηλυκό ένοχη)
- που κρίθηκε ένοχος
[επεξεργασία]
Κατηγορίες:
- Λήμματα με προφορά (νέα ελληνικά)
- Επίθετα που κλίνονται όπως το «όμορφος»
- Λόγιοι διαχρονικοί δανεισμοί από τα αρχαία ελληνικά (νέα ελληνικά)
- Προέλευση λέξεων από τα αρχαία ελληνικά (νέα ελληνικά)
- Ελληνική γλώσσα
- Επίθετα (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά που κλίνονται όπως το 'άνθρωπος'
- Ουσιαστικά αρσενικά (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά (νέα ελληνικά)