αγανάχτηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αγανάχτηση	οι	αγαναχτήσεις
γενική	της	αγανάχτησης	των	αγαναχτήσεων
αιτιατική	την	αγανάχτηση	τις	αγαναχτήσεις
κλητική		αγανάχτηση		αγαναχτήσεις
Δείτε και την κλίση στο αγανάκτηση.
Κατηγορία όπως «παγκοσμιοποίηση» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αγανάχτηση < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική ἀγανάχτηση < αρχαία ελληνική ἀγανάκτη(σις) + -ση και ανομοίωση άρθρωσης [kt] > [xt]. Συγκρίνετε με το αγανάκτηση.

Προφορά

ΔΦΑ : /a.ɣaˈna.xti.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐γα‐νά‐χτη‐ση

Ουσιαστικό

αγανάχτηση θηλυκό

• (προφορικό) άλλη μορφή του αγανάκτηση

  ※  Και τώρα που ο πατέρας του είχε αποχωρήσει από τη ζωή, αφήνοντας χώρο στους άλλους να ανασάνουν με ελευθερία, δεν ήξερε αν έπρεπε να νιώθει ανακούφιση ή μεγαλύτερη αγανάχτηση, γιατί η δειλία του τον εμπόδισε, τον κράτησε μακριά, πριν προλάβει να τον τιμωρήσει, πριν πάρει την εκδίκηση του.

  Πέρσα Κουμούτση, Η επιστροφή, Αθήνα: Μεταίχμιο, 2019, σελ. 15. ISBN 9786180321333

Πηγές

• αγανάκτηση - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)