αλά

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Δείτε επίσης: αλα-, α λα, αλλά, άλλα, άλα

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

αλά < παρωχημένη[1] γραφή των
  1. (άμεσο δάνειο) ιταλική alla. Κυρίως σε εκφράσεις με ιταλική προέλευση[1]
  2. (άμεσο δάνειο) γαλλική à la. Γραφόταν παλαιότερα και α λα, κυρίως για γαλλικές εκφράσεις[1]
Γράφονται πλέον και τα δύο, ως πρόθημα αλα- σε σύνθεση με την επόμενη λέξη.
Οι ιταλικοί μουσικοί όροι γράφονται πάντα με το αλά, χωρίς να γίνεται σύνθεση.

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /ala/ άτονο

Επίρρημα[επεξεργασία]

αλά πρόθεση[2] ή επίρρημα[3] ή μόριο[4]

  • (οικείο) όπως, με τον τρόπο, σε απομίμηση
    αλά φράγκα όπως στη Γαλλία ή με γαλλικό τρόπο
    το τρίτο μέρος της Σονάτας με αριθμό Κέχελ 331 του Μότσαρτ έχει τον τίtλο alla turca (αλά τούρκα)

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Σημειώσεις[επεξεργασία]

  • τονίζεται κανονικά ως δισύλλαβο αν και προφέρεται ως άτονο
  • στο γραπτό λόγο συνηθίζεται το αλά κυρίως για τρόπο μαγειρέματος, κυρίως αν πρόκειται για ιταλικό πιάτο
  • μπορεί και να ακολουθεί κύριο όνομα στην ονομαστική: αλά ΠΑΣΟΚ, αλά Παύλος, ... Και αυτά γράφονται με το πρόθημα αλα-[4]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

  1. 1,0 1,1 1,2 «αλά», «α λα» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 
  2. «αλά», «α λα» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
  3. αλά - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  4. 4,0 4,1 «ἀλά» - Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .