αμολάω

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

αμολάω < μεσαιωνική ελληνική ἀμολάρω από το ναυτικό όρο mola ή ammolla, ενετικής ή ιταλικής προέλευσης [1] (Χρειάζεται επεξεργασία)

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /a.moˈla.o/
τυπογραφικός συλλαβισμός: α‐μο‐λά‐ω

Ρήμα[επεξεργασία]

αμολάω, αόρ.: αμόλησα, παθ.φωνή: αμολιέμαι, π.αόρ.: αμολήθηκα, μτχ.π.π.: αμολημένος

  1. αφήνω κάτι ελεύθερο, χαλαρό
    Αμόλα τις άγκυρες - τα σκοινιά
    1. άθελά μου, για κάτι που κανονικά πρέπει να το συγκρατώ ή που ενοχλεί τους άλλους
      Ποιός την αμόλησε 'δω μέσα και βρωμοκοπάει ο τόπος;
      Μην αμολήσεις άλλη κοτσάνα, φτάνει για σήμερα.
    2. επιθετικά, γαι κάτι-κάποιον που πρέπει να είναι συγκρατημένος και να ελέγχεται
      Αμόλησαν τα σκυλιά και πήραν στο κυνήγι τους διαρρήκτες
      Αμόλησαν τα ΜΑΤ

Συνώνυμα[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Κλίση[επεξεργασία]

Δεν συνηθίζεται η κλίση σε .[2]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

  1. αμολάω - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. Ιορδανίδου, Άννα (1998, 8η έκδ.). Τα ρήματα της νέας ελληνικής. Αθήνα: Πατάκης (©1991, 1η έκδοση:1992).