αναιρέσεις

Νέα ελληνικά (el)

Ρηματικός τύπος

αναιρέσεις

1. (να, ας, αν, ίσως κλπ) β' ενικό υποτακτικής αορίστου του ρήματος αναιρώ
2. θα αναιρέσεις: β' ενικό οριστικής στιγμιαίου μέλλοντα του ρήματος αναιρώ

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

αναιρέσεις θηλυκό

1. ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του αναίρεση