αναπαημός

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	αναπαημός	οι	αναπαημοί
γενική	του	αναπαημού	των	αναπαημών
αιτιατική	τον	αναπαημό	τους	αναπαημούς
κλητική		αναπαημέ		αναπαημοί
όπως «αγρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αναπαημός < αναπαύω

Ουσιαστικό

αναπαημός αρσενικό

• (ιδιωματικό) ανάπαυση, παύση, σταμάτημα, ησυχία

  Του Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν, / και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν· / και του Καιρού τα πράματα, που αναπαημό δεν έχουν, / μα στο Καλό κ' εις το Κακό περιπατούν και τρέχουν (Βιτσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος, Α, 1-4)

Μεταφράσεις

    αναπαημός