ανατολή

Δείτε επίσης : Ανατολή

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	ανατολή	ανατολές
γενική	ανατολής	ανατολών
αιτιατική	ανατολή	ανατολές
κλητική	ανατολή	ανατολές

Ετυμολογία

ανατολή < αρχαία ελληνική ἀνατολή < ἀνατέλλω

Προφορά

ΔΦΑ : /a.na.tɔ.ˈli/

Ουσιαστικό

ανατολή θηλυκό μόνο στον ενικό

1. η αρχή της εμφάνισης ενός ουράνιου σώματος πάνω από τον ορίζοντα
2. (ειδικότερα) η ανατολή (1) του Ήλιου
3. (συνεκδοχικά) η ώρα που ανατέλλει ένα ουράνιο σώμα
4. (συνεκδοχικά) ένα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, από την πλευρά που ανατέλλει ο ήλιος
5. (μεταφορικά) η αρχή, το αρχικό ξεκίνημα

   Συνώνυμα γέννηση

Αντώνυμα

• δύση

Συγγενικές λέξεις

• ανατολικά
• ανατολικός

Δείτε επίσης

• τα σημεία του ορίζοντα: βορράς, νότος, ανατολή, δύση

Μεταφράσεις

    ανατολή

αγγλικά : sunrise (en), east (en) γαλλικά : Orient (fr), lever du soleil (fr), est (fr) εβραϊκά : מזרח (he) εσπεράντο : oriento (eo)

ουκρανικά : схід (uk) πολωνικά : wschód (pl) ρωσικά : восток (ru) τσεχικά : východ (cs) φινλανδικά : itä (fi)