αναχωρώ

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

αναχωρώ < αρχαία ελληνική ἀναχωρῶ

Ρήμα

αναχωρώ

1. φεύγω (από ένα μέρος για να εκτελέσω δρομολόγιο ή ταξίδι)

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

απρόσωπες εγκλίσεις απαρέμφατο (αόριστος) αναχωρήσει μετοχή (ενεστώτας) αναχωρώντας προσωπικές εγκλίσεις πρόσωπο ενικός πληθυντικός πρώτο δεύτερο τρίτο πρώτο δεύτερο τρίτο οριστική εγώ εσύ αυτός εμείς εσείς αυτοί μονολεκτικοί χρόνοι ενεστώτας αναχωρώ αναχωρείς αναχωρεί αναχωρούμε αναχωρείτε αναχωρούν παρατατικός αναχωρούσα αναχωρούσες αναχωρούσε αναχωρούσαμε αναχωρούσατε αναχωρούσαν αόριστος αναχώρησα αναχώρησες αναχώρησε αναχωρήσαμε αναχωρήσατε αναχώρησαν περιφραστικοί χρόνοι εξακολουθητικός μέλλοντας θα αναχωρώ θα αναχωρείς θα αναχωρεί θα αναχωρούμε θα αναχωρείτε θα αναχωρούν στιγμιαίος μέλλοντας θα αναχωρήσω θα αναχωρήσεις θα αναχωρήσει θα αναχωρήσουμε θα αναχωρήσετε θα αναχωρήσουν παρακείμενος α' έχω αναχωρήσει έχεις αναχωρήσει έχει αναχωρήσει έχουμε αναχωρήσει έχετε αναχωρήσει έχουν αναχωρήσει παρακείμενος β' - - - - - - υπερσυντέλικος α' είχα αναχωρήσει είχες αναχωρήσει είχε αναχωρήσει είχαμε αναχωρήσει είχατε αναχωρήσει είχαν αναχωρήσει υπερσυντέλικος β' - - - - - - συντελεσμένος μέλλοντας α' θα έχω αναχωρήσει θα έχεις αναχωρήσει θα έχει αναχωρήσει θα έχουμε αναχωρήσει θα έχετε αναχωρήσει θα έχουν αναχωρήσει συντελεσμένος μέλλοντας β' - - - - - - υποτακτική εγώ εσύ αυτός εμείς εσείς αυτοί περιφραστικοί χρόνοι ενεστώτας να αναχωρώ να αναχωρείς να αναχωρεί να αναχωρούμε να αναχωρείτε να αναχωρούν αόριστος να αναχωρήσω να αναχωρήσεις να αναχωρήσει να αναχωρήσουμε να αναχωρήσετε να αναχωρήσουν παρακείμενος α' να έχω αναχωρήσει να έχεις αναχωρήσει να έχει αναχωρήσει να έχουμε αναχωρήσει να έχετε αναχωρήσει να έχουν αναχωρήσει παρακείμενος β' - - - - - - προστακτική - (εσύ) - - (εσείς) - μονολεκτικοί χρόνοι ενεστώτας αναχώρει αναχωρείτε αόριστος αναχώρησε αναχωρήστε

Συγγενικά

• αναχώρηση
• αναχωρητής
• αναχωρητικός

Μεταφράσεις

    αναχωρώ

αγγλικά : depart (en) τουρκικά : kalkmak (tr)