αναχώρηση

Ελληνικά (el) [επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αναχώρηση	οι	αναχωρήσεις
γενική	της	αναχώρησης & αναχωρήσεως^*	των	αναχωρήσεων
αιτιατική	την	αναχώρηση	τις	αναχωρήσεις
κλητική		αναχώρηση		αναχωρήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

αναχώρηση < αρχαία ελληνική ἀναχώρησις

αναχώρηση θηλυκό

το ξεκίνημα ενός ταξιδιού (λέγεται για τους ταξιδιώτες ή τα συγκοινωνιακά μέσα)
αίθουσα αναχωρήσεων
(συνεκδοχικά) το να εγκαταλείπει κάποιος την κοσμική ζωή και να μονάζει

αναχώρηση